Η 8η Δεκεμβρη δεν ειναι μια απομονωμενη υποθεση

Η καταστολή στην υπόθεση της “8ης Δεκέμβρη” έχει πολλές ομοιότητες με άλλες υποθέσεις καταστολής στο πλαίσιο των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων και των αφηγήσεων τους ανά τον κόσμο. Είτε αφορούν τις επιχειρήσεις Pandora (Ισπανία), Backfire (Η.Π.Α.), Νetwork case (Ρωσία), Fenix (Τσεχία) ή την επιχείρηση Tarnac (Γαλλία), μπορούμε να δούμε τις ομοιότητες. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνουν αυτές οι επιχειρήσεις είναι θεαματικός: βανάκια χωρίς πινακίδες καταφθάνουν και αστυνομικές δυνάμεις μππουκάρουν σε σπίτια ανθρώπων. Μπαλακλάβες, αυτόματα όπλα, ασπίδες είναι μερικός από τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για να φαίνεται σοβαρή η επιχείρηση και να εμφανίσει τα συλληφθέντα ως πολύ επίκινδυνα άτομα. Μερικές φορές, τέτοιες επιχειρήσεις περιλαμβάνουν παρείσφρηση ασφαλιτών, παγίδες για να πιαστούν τα υποκείμενα σε συγκεκριμένα σημεία κ.α. Στη συνέχεια, έρχεται η ώθηση από τα ΜΜΕ- η αστυνομία ισχυρίζεται ότι εξουδετέρωσε έναν τρομοτρατικό πυρήνα ή δίκτυο, δαιμονοποιεί τα συλληφθέντα, τα παρουσιάζει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Στη συνέχεια, η υπόθεση τραβάει για κάποια χρόνια ακόμα με λίγα ή ελλειπή στοιχεία για την υπόθεση ή το μέγεθος των αρχικών κατηγοριών. Συντρόφια περνάνε μήνες ή χρόνια στη φυλακή, συχνά υπό σκληρές συνθήκες κράτησης. Όταν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο, η διαδικασία αποκαλύπτει έλλειψη στοιχείων, τρύπες στην αφήγηση και συνολικά ένα αδύναμο και μη πειστικό κατηγορητήριο. Η υπόθεση καταρρέει, οι άνθρωποι κρίνονται αθώοι ή βγαίνουν με αναστολή ή με κάποια μικρή ποινή- εάν συγκριθεί με την εντύπωση μιας φοβερής τρομοκρατικής υπόθεσης στην αρχή. Μπορούμε να μάθουμε πράγματα για αυτά τα όμοια μοτίβα ανά τον κόσμο. Εάν ενδιαφέρεστε, διαβάστε το άρθρο Taking a Global View at Repression (https://crimethinc.com/2018/08/28/taking-a-global-view-of-repression-the-prison-strike-and-the-week-of-solidarity-with-anarchist-prisoners) και τη μπροσούρα Repression Patterns in Europe (https://solidarity.international/index.php/2017/07/21/on-repression-patterns-in-europe/ ).

Οι αρχές παγκοσμίως δουλεύουν πάνω σε στρατηγικές καταπολέμησης διαφορετικών ριζοσπαστικών κινημάτων, ενισχύοντας το δικό τους προφίλ και κάνοντας πιο αποδοτικές τις κατασταλτικές μεθόδους των πιο επικίνδυνων κομματιών της κοινωνίας για το status quo, τα οποία προτείνουν εναλλακτικές, αντιστέκονται έμπρακτα και οργανώνονται επαναστατικά. Εάν θέλουμε να είμαστε δυνατά ως κινήματα, πρέπει να δουλέψουμε στο πώς αμυνόμαστε από την καταστολή- να εξουδετερώσουμε την αποτελεσματικότητά της χώρις να εξουδετερώνουμε τα εαυτά μας, καθώς και στο πώς στηρίζουμε συντρόφια που αγωνίζονται σε κάποιο μέτωπο και βρίσκονται στη φυλακή.

Αλληλεγγύη σημαίνει να χτίζουμε τα κινήματά μας, όχι μόνο να αντιδρούμε στις κινήσεις του κράτους. Όταν τα συντρόφια μας είναι στη φυλακή ή αντιμετωπίζουν άλλες μορφές καταστολής, πρέπει να μαζέψουμε όλα τα συναισθήματα που αυτή η κατάσταση μας γεννά, συμπεριλαμβανομένου και του θυμού- και να τα εντάξουμε σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με την ίδια σοβαρότητα και αποφασιστικότητα που νιώθουμε τώρα.