UPDATE: 17 DAYS ON HUNGER STRIKE

Below is the transcript of a recent message from Libre Flot:

After 17 days on hunger strike the institutions–well knowing what is happening–stay totally uninterested. While those close to me are more and more concerned about the health consequences and sequelae that this hunger strike will let for the rest of my life, what can I answer them? That anyway the consequences of this imprisonment already exists, that I already suffer in my body, that my spirit is already its own shadow, that the scars on my psyche require long care and that if I stay it will only get worse.

Here I’m witnessing the lost of reason of my neighbors, I hear them changing while months are passing. I hear some of them going insane. And what about me? Is my situation healthier, wrapped in my silence in a pantomime of student life that is no longer deceiving myself learning a foreign language while my memory is dislocating, thinking that I’m evolving spending a week on a half hour lesson that I know already. So degradation for degradation, what follows, follows. Let it be my choice, to utter this cry for life, to launch this cry for help. Take me out of this tomb. Silav u rez. Thank for your support.

Warum Ich im Hungerstreik bin

Ich fechte seit mittlerweile mehr als 14 Monaten die bösartigen und beleidigenden Vorwürfe einer terroristischen Vereinigung an. Es ist über 14 Monte her, dass der französische Inlandsgeheimdienst (DGSI) mir erklärt hat, dass ich nicht dafür verhaftet wurde, wofür sie mich glauben lassen wollten, nämlich meine Beteiligung an den Kämpfen der kurdischen Streitkräfte gegen den Islamistischen Staat (DAESH).

Während dieser mehr als 14 Monate hat sich nichts an dieser Behauptung, die die DGSI aus dem nichts erfunden hat, bestätigt. Und das obwohl, ich für mindestens zehn Monate verfolgt, verwanzt und 24 Stunden am Tag in meinem Auto, meiner Wohnung und sogar im Bett überwacht worden bin.

Seit über 14 Monaten ist mir bewusst, dass es meine politische Überzeugung und meine Beteiligung am Kampf der kurdischen YPG gegen DAESH sind, die sie versuchen zu kriminalisieren. Es ist über 14 Monate her, dass sieben Leute, die sich nicht einmal kennen, angeklagt sind Teil einer kriminellen Vereinigung zu sein.

14 Monate sind mit Befragungen durch einen Untersuchungsrichter vergangen, mit den selben folterähnlichen Methoden wie der DGSI: Manipulation, Entkontextualisierung, Auslassungen und der Erfindung von Worten und Fakten, in dem Bestreben die Antworten zu beeinflussen.

Ich bin seit mehr als 14 Monaten den Provokationen des selben Untersuchungsrichters ausgesetzt, der sich anmaßt mir zu erzählen der Fall wäre eine Verschwendung seiner Zeit im Kampf gegen “Terrorismus”, während ich in den Gefängnissen der “Republik” verrotte. Schlimmer noch, er beleidigt mich zu tiefst, indem er die Barbaren des Islamischen Staats als “meine Freunde von DAESH” nennt. Wenn auch nur verbal, bleibt es doch ein unfassbarer Akt der Gewalt. Es ist inakzeptabel, dass dieser Richter sich erlaubt mich im höchsten Maße zu beleidigen, mich zu verleumden und so das Andenken an meine kurdischen, arabischen, assyrischen, turkmenischen, armenischen, türkischen und internationalistischen Freund:innen und Genoss:innen beschmutzt, die im Kampf gegen diese Organisation gefallen sind. Ich bin immer noch unendlich wütend.

Mehr als 14 Monate einer parteiischen Untersuchung, in der der Untersuchungsrichter, entgegen seines Auftrags nur für die Anklage ermittelt, nie für die Verteidigung. Er berücksichtigt nichts, was dem vorher festgelegten Drehbuch widerspricht und nur das, was dazu dient eine von der DGSI von A bis Z erfundene Persönlichkeit zu bestätigen, die nichts mit mir zu tun hat und nur die paranoide Fantasie dieser politischen Polizei widerspiegelt. So werde ich ständig als “charismatischer Anführer” charakterisiert, obwohl jegliche hierarchische Strukturen meinen egalitären Werten widersprechen,

Ich bin über 14 Monate ohne Prozess in Untersuchungshaft, unter den schlimmsten Bedingungen: Isolationshaft (Siehe die Briefe von März und Juni 2021), die von verschiedenen Menschenrechtsorganisationen als sogenannte „weiße Folter“ und unmenschliche bzw. entwürdigende Behandlung bezeichnet wird . Inzwischen sind es über 14 Monate, die ich in höllischer und ständiger Einsamkeit lebendig begraben bin, ohne einen Menschen mit dem ich reden könnte, nur in der Lage den Verfall meiner intellektuellen und körperlichen Leistungsfähigkeit zu beobachten, ohne die Möglichkeit psychologischer Unterstützung.

Die Untersuchungsbehörde, gemeinsam mit der Ant-Terror-Staatsanwält:inneschaft, verlangte die Ablehnung meines Antrags auf Entlassung, nachdem sie die Gefängnis-Verwaltung mit falschen Beweisen versorgten, um mich in Isolationshaft zu behalten. Um das zu erreichen haben sie fast wortwörtlich den DGSI-Bericht vom 7.2.2020 übernommen, der die Grundlage des gesamten Skandals darstellt. Wir können die Wahrhaftigkeit dieses Berichts nicht verifizieren und wissen nicht wo die Informationen herstammen. Wir müssen fragen, was der Sinn des Abhörens, der Überwachung, der Tonaufnahmen und der zwei Jahren richterlichen Untersuchung waren, da die Fakten, die die Konstruktion der DGSI widerlegen unter Verschluss sind.

Die Nationale Ant-Terror-Staatsanwält:inneschaft (PNAT) und der Untersuchungsrichter versuchen ständig Verwirrung zu stiften und eine Verbindung mit islamistischen Terror herbeizureden. Und das, obwohl sie genau wissen, dass ich gegen den IS gekämpft habe, gerade bei der Befreiung von Raqqa, der Stadt, in der die Anschläge des 13. Novembers geplant wurden.

Der Untersuchungsrichter behauptet, dass er befürchtet ich würde irgendwelche erfundene Leute über meine Situation informieren. Dabei ist alles öffentlich, insbesondere da die DGSI oder PNAT selber von Anfang an die Informationen geleakt hat. Er behauptet auf diese Weise jeden Druck auf Opfer, Zeug:innen und ihre Familien zu verhindern, obwohl es keine Opfer oder Zeug:innen gibt, da es keine Tat gibt. Es ist allgegenwärtig. Er beschreibt auch seine Befürchtung einer gemeinsamen Bestrebung der Mitangeklagten zusammen mit Komplizen, obwohl alle Mitangeklagten entlassen  sind und er seit Oktober 2021 nur noch mich verhört hat. Ich habe sogar geduldig gewartet, bis er fertig damit war mich zu befragen, um den Antrag auf Entlassung zu stellen. Unter anderen Umständen wäre es fast schon komisch den Einsatz solcher nichtssagender Fakten zu erwähnen, wie dass ich mein Recht der Bewegungsfreiheit in Frankreich und Europa nutze, meine Lebensweise, meine politischen Überzeugungen, meine Sportgewohnheiten, meine Vorliebe für Rap oder kurdische Musik.

Der Untersuchungsrichter greift meine Mutter an indem er sie als ungültige Garantie bezeichnet, aus dem einfachen Grund, dass sie ihren, damals 33-jährigen Sohn nicht davon abgehalten hat sich dem Kampf der YPG-Kräfte gegen DAESH anzuschließen. Noch einmal: es ist meine Beteiligung an diesem Kampf, der hier kriminalisiert wird. Er kritisiert auch meine Verwendung verschlüsselter Apps (WhatsApp, Signal, Telegram …) die Millionen von Französ:innen verwenden. Letztendlich redet er alle anderen Formen der Garantie (Arbeit, Unterkunft,…) schlecht, ohne sie entkräften zu können, und das trotz einer positiven Stellungsnahme der Gefängnis-Integrations und -Bewährungs-Abteilung (SPIP).

Wie ist es zu verstehen, dass der Richter für Freiheitsentzug und Gewahrsam sich weigert, nachdem er Gutachten in Auftrag gegeben hat, die die Möglichkeit mich mit einer elektronischen Fußfessel zu entlassen befürworten, den Vorschlag der Gutachten umzusetzen? Viele von uns haben bemerkt, dass in dieser ganzen Angelegenheit, die “Justiz” ihre eigenen Gesetze missachtet und einzig der politischen Agenda der DGSI unterworfen ist.

Ich habe vor kurzem vom Gefängnisdirektor des Yvelines-Gefängnis (in Bois d’Arcy), dem ich für seine Offenheit danken möchte, persönlich erfahren, dass meine Unterbringung und die Aufrechterhaltung meiner Isolationshaft vom ersten Tag an von sehr hochrangigen Leuten entschieden wurde. Er meinte, dass egal was ich sage oder was er sage oder mache, die Akte nicht einmal gelesen wird und ich in Isolationshaft bleiben werde und sich bis zur Präsident:innenschaftswahl unter keinen Umständen etwas ändern wird.

– Da sie versuchen die Aktivitst:innen zu kriminalisieren, die an der Seite der Kurd:innen gegen DAESH gekämpft haben
– Da die sogenannte Untersuchungshaft benutzt wird um politische Meinungen zu bestrafen
– Da diese Geschichte nur zum Zweck der politischen Manipulation existiert
– Da ich heute mit der Perspektive der langsamen Zerstörung meiner Existenz konfrontiert bin

erkläre ich hiermit, dass ich mich seit Sonntag den 27. Februar um 18 Uhr im Hungerstreik befinde. Ich verlange momentan nur meine Freilassung, während ich darauf warte die verleumderische Seite dieser schändlichen Anklage aufzuzeigen.

Libre Flot

27. Februar 2022

ATHENS: Banner in Solidarity with Political Prisoners

ATHENS, GREECE: Banner in solidarity with imprisoned comrades Libre Flot, D. Chatzivasiliadis, and 11 political prisoners in Turkey.
Full post here

Γιατι ειμαι σε απεργια πενας

Για περισσότερους από 14 μήνες αρνούμαι αυτήν την περιβόητη, συκοφαντική κατηγορία συσχέτισης μου με τρομοκρατία. Πάνε πάνω από 14 μήνες από τότε που η αντιτρομοκρατική (DGSI) μου εξήγησε ότι δεν με συνέλαβε για το λόγο που ήθελαν να πιστέψω, αλλά για την εμπλοκή μου με τις Κουρδικές δυνάμεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος στη Ροζάβα.

Πάνε πάνω από 14 μήνες κατά τη διάρκεια των οποίων τίποτα δεν επιβεβαίωσε την υπόθεση που έστησε από την αρχή η αντιτρομοκρατική, παρ’όλο που για τουλάχιστον 10 μήνες βρισκόμουν υπό παρακολούθηση, με κοριούς 24 ώρες τη μέρα στο όχημα μου, στο σπίτι μου, υπό κατασκοπεία ακόμα και στο κρεβάτι μου.

Για πάνω από 14 μήνες έχω καταλάβει ότι είναι οι πολιτικές μου ιδέες και η συμμετοχή μου στις Κούρδικες δυνάμεις του YPG στη μάχη ενάντι στο ΙΚ που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν. Πάνω από 14 μήνες που 7 άτομα που δεν ξέρουν το ένα το άλλο κατηγορούνται για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση.

Για πάνω από 14 μήνες απαντώ σε ερωτήσεις του ανακριτή, που χρησιμοποιεί τις ίδιες βάναυσες τεχνικές όπως η αντιτρομοκρατική: χειραγώγηση, απομάκρυνση από το εννοιολογικό πλαίσιο, παραλείψεις και επινόηση λέξεων και γεγονότων σε μια προσπάθεια να επηρεαστούν οι απαντήσεις μου.

Για πάνω από 14 μήνες έχω υποστεί τις προκλήσεις αυτού του ίδιου ανακριτή ο οποίος, ενώ εγώ μαραζώνω στα κελιά της Δημοκρατίας, μου λέει ότι αυτή η υπόθεση είναι χάσιμο του χρόνου του στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Ακόμα χειρότερα, επιτρέπει στον εαυτό του να χρησιμοποιεί την πιο απαράδεκτη ύβρη, αναφερόμενος στους βάρβαρους του ΙΚ ως τους “φίλους μου”. Αν και μόνο σε λεκτικό επίπεδο, αυτή παραμένει μια ανυπολόγιστη πράξη βίας. Είναι απαράδεκτο που αυτός ο δικαστής έχει το δικαίωμα να με βρίζει στο υψηλότερο επίπεδο, προσπαθεί να με “λερώσει”, και επομένως να φτύσει στη μνήμη των Κουρδων, Αράβων, Ασσύριων, Τουρκμένων, Αρμένιων, Τούρκων και διεθνών συντροφιών μου και φίλων μου που έπεσαν στη μάχη ενάντια σε αυτήν την οργάνωση. Είμαι ακόμα εξοργισμένος από αυτό.

Πάνε πάνω από 14 μήνες που κρατούμαι σε λεγόμενη προφυλάκιση, κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες: σε καθεστώς απομόνωσης (βλέπε γράμματα του Μαρτίου 2021 και Ιουνίου 2021) που θεωρείται ως “λευκό βασανηστήριο” και απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση από πολλούς οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πάνε πάνω από 14 μήνες που ζω θαμμένος σε μια μόνιμη απομόνωση-κόλαση χωρίς να έχω κανένα να μιλήσω, και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αναλογίζομαι τη φθορά των διανοητικών μου ικανοτήτων και της φυσικής μου κατάστασης, χωρίς να έχω την πρόσβαση σε οποιαδήποτε ψυχολογική υποστήριξη.

Αφού έδωσε στην διοίκιση της φυλακής ψεύτικα επιχειρήματα για να διασφαλιστεί η απομόνωση μου, η δικαστική επιτροπή ζήτησε την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισής μου, όπως έκανε και ο εθνικός εισαγγελέας κατά της τρομοκρατίας. Για να το κάνουνε αυτό, πήραν σχεδόν έτοιμη την αναφορά της αντιτρομοκρατικής της 7ης Φλεβάρη 2020, τη βάση της όλης υπόθεσης, της οποίας η εγκυρότητα δεν έχει αποδειχθεί και δεν ξέρουμε καν από που έρχονται αυτές οι πληροφορίες. Έχουμε το δικαίωμα να αναρωτηθούμε ποιό ήταν το νόημα των κοριών, της παρακολούθησης, των ηχογραφήσεων και αυτών των δύο χρόνων δικαστικής έρευνας, από τη στιγμή που τα δεδομένα που αναδεικνύουν την ψεύτικη κατασκευή της αντιτρομοκρατικής αποκρύβονται.

Το Εθνικό Γραφείο Εισαγγελείας κατά της Τρομοκρατίας (PNAT) και ο ανακριτής προσπαθούν συνεχώς να επιβάλλουν σύγχυση και να με φωτογραφίσουν ως ισλαμιστή τρόμοκατη, αν και ξέρουν πολύ καλά ότι πολέμησα ενάντια στο ΙΚ, ειδικά κατά την απελευθέρωση της Ράκα, όπου σχεδιάζονταν οι επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη.

Ο ανακριτής ισχυρίζεται ότι φοβάται ότι θα ενημέρωνα φανταστικούς ανθρώπους για την κατάστασή μου, παρ’όλο που οι πληροφορίες είναι δημόσιες, συγκεκριμένα επειδή η αντιτρομοκρατική και το PNAT διέρευσαν τις πληροφορίες από την πρώτη μέρα. Ισχυρίζεται έτσι ότι αποτρέπει την οποιαδήποτε πίεση προς μάρτυρες, θύματα και τις οικογένειές τους, αν και δεν υπάρχουν μάρτυρες ή θύματα αφού δεν υπάρχουν πράξεις. Ανέφερε επίσης το φόβο του για μια πιθανή προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ των συγκατηγορουμένων και συνεργών τους, παρ’όλο που   όλα τα υπόλοιπα κατηγορούμενα άτομα έχουν αποφυλακιστεί, και δεν έχει ανακρίνει κανένα άλλο εκτός από εμένα από τον Οκτώβρη του 2021, και εγώ έχω περιμένει υπομονετικά μέχρι να τελειώσει την ανάκρισή μου για να υποβάλει το αίτημα αποφυλάκισής μου. Σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν κωμική η αναφορά σε γεγονότα όπως: ότι απολαμβάνω την ελευθερία μετακίνσής μου στη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, ο τρόπος ζωής μου, οι πολιτικές μου απόψεις, οι αθλητικές μου δραστηριότητες, το γούστο μου για τη ραπ ή την κούρδικη μουσική.

Η εξεταστική επιτροπή επιτίθεται στη μητέρα μου λέγοντας πως δεν είναι αξιόπιστη εγγύηση για τον απλό λόγο ότι δεν απέτρεψε τον γιό της, ο οποίος ήταν 33 χρονών τότε, να ενταχθεί στις Κούρδικες δυνάμεις του YPG στη μάχη ενάντια στο ΙΚ. Για άλλη μια φορά, είναι η συμμετοχή μου σε αυτή τη σύγκρουση που ποινικοποιείται. Ακόμα, μου ασκεί κριτική για τη χρήση κρυπτογραφημένων εφαρμογών (WhatsApp, Signal, Telegram…) τις οποίες χρησιμοποιούν εκατομμύρια άνθρωποι στη Γαλλία. Τέλος, απορρίπτουν όλες τις υπόλοιπες εναλλακτικές εγγύησης (εργασία, φιλοξενία) χωρίς να έχουν να πουν τίποτα για αυτές και παρ’όλο που η αρμόδια επιτροπή (SPIP) έχει εκφράσει θετική γνώμη.

Πώς μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε ότι αφού έχει δώσει εντολή για μια αναφορά υλοποίησης της αποφυλάκισής μου με ηλεκτρονικό βραχιόλι και αφού υπάρχει αυτή η αναφορά, αυτός ο δικαστής δεν την λαμβάνει υπ’όψιν; Πολλοί από εμάς έχουμε παρατηρήσει ότι σε όλη αυτή την υπόθεση, η “δικαιοσύνη” παραβιάζει τους ίδιους της τους νόμους και υπόκεινται στην πολιτική ατζέντα της αντιτρομοκρατικής.

Πρόσφατα έμαθα από το στόμα του διοικητή της φυλακής της Yvelines (Bois d’Acry), τον οποίο ευχαριστώ για την ειλικρίνεια του, ότι η κράτηση μου και η παραμονή μου σε απομόνωση αποφασίστηκαν από την πρώτη μέρα από πολύ υψηλόβαθμους παράγοντες και οτιδήποτε και εάν πω ή εάν πει αυτός, τίποτα δεν θα γίνει, είναι υπεράνω αυτού, ο φάκελος δεν θα εξεταστεί καν και θα παραμείνω σε απομόνωση και στην περιπτωσή μου τίποτα δεν θα αλλάξει πριν τις εκλογές.

– Από τη στιγμή που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν τους αγωνιστές που πολέμησαν στο πλευρό των Κούρδων ενάντια στο ΙΚ,

– Από τη στιγμή που οι λεγόμενες προφυλακίσεις χρησιμοποιούνται για να τιμωρήσουν πολιτικές απόψεις,

– Από τη στιγμή που όλη αυτή η υπόθεση υπάρχει μόνο και μόνο για το σκοπό πολιτικής χειραγώγησης,

– Από τη στιγμή που σήμερα μου έχει μείνει μόνο η προοπτική της αργή εξόντωσης του είναι μου,

Ανακοινώνω ότι από την Κυριακή 27 Φλεβάρη, 6 μ.μ. βρίσκομαι σε απεργία πείνας. Ζητώ μόνο την αποφυλάκισή μου, περιμένοντας να αναδείξω τη συκοφαντική πλευρά αυτής της ντροπιαστικής κατηγορίας.

Libre Flot

…

Με σκοπό να υποστηριχθούν τα αναρχικά συντρόφια που κατηγορούνται για την εγκληματική οργάνωση της “8ης Δεκέμβρη”, συστάθηκε η Επιτροπή 8/12 στη Γαλλία. Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει διεθνής κάλυψη της υπόθεσης λόγω γλωσσικών εμποδίων. Τώρα, χρειαζόμαστε τη διεθνή αλληλεγγύη και κάνουμε έκκληση σε συντρόφια παγκοσμίως.

Τι βοήθεια χρειάζεται και πώς μπορείτε να βοηθήσετε;

Διαδώστε τις πληροφορίες

Μεταφράστε κείμενα από το μπλόγκ: https://soutienauxinculpeesdu8decembre.noblogs.org/

Οργανώστε δράσεις αλληλεγγύης στις περιοχές σας

Οικονομική συνεισφορά: https://www.cotizup.com/soutien-8-12

Γράφουμε κείμενα τακτικά και στέλνουμε καρτ-ποστάλ. Επίσης, οργανώνουμε workshops για να σπάσουμε την απομόνωση των έγκλειστων συντροφιών μας, να τα στηρίξουμε και να τους δείξουμε ότι δεν είναι μόνα τους. Εάν θέλετε να γράψετε κάτι, να στείλετε άρθρα, μπροσούρες, ζωγραφιές, γράμματα, ταξιδιωτικές ιστορίες, κτλ… στείλτε τα σε εμάς και θα το αναλάβουμε:

Με ταχυδρομείο:
Comité812 Toulouse : Itinéraire Bis – 22 rue Périole – 31500 Toulouse
Comité812 Rennes : CNT 35 , BP 30423, 35004 RENNES Cedex
Comité812 Paris : L.A.P. 393 rue de Vaugirard 75015 PARIS

Με email:

comiterennes8decembre [at] riseup.net
laisseznousdanser [at] riseup [point] net
comiteamiens8decembre [at] riseup.net

Επικοινωνήστε μαζί μας! Εάν θέλετε να οργανώσετε εκδηλώσεις αλληλεγγύης, να μας στείλετε φωτογραφίες, να μας καλέσετε στους αγώνες σας και άλλα:  https://soutienauxinculpeesdu8decembre.noblogs.org/contact-comites/

Διαβάστε και διαδώστε κείμενα από την απομόνωση γραμμένα από τον Libre Flot. Εκτυπώστε τα ελεύθερα!

Τι εχει συμβει;

Την Τρίτη 8 Δεκέμβρη 2020, 9 συντρόφια συνελήφθησαν από την γαλλική “αντιτρομοκρατική” (DSGI), σε διάφορα μέρη της Γαλλίας. Στην Τουλούζη, στην Ντορντόν, στο Παρίσι, στη Βρεττόνη και στη Ρεν. Αναρχικ_ κατηγορούνται για “εγκληματική οργάνωση που σχεδίαζε τρομοτρατική επίθεση”. Τα συντρόφια εκτός από ένα αποφυλακίστηκαν, μερικά μετά από μήνες προφυλάκισης. Περιμένουν δίκη έχοντας περιοριστικούς όρους. Τα κατηγορούμενα, τα οποία δεν γνωρίζονται όλα μεταξύ τους, βρίσκονται υπό παρακολούθηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής παρακολούθησης  όπως η τοποθέτηση συσκευών καταγραφής σε οχήματα, καθώς και φυσική παρακολούθηση.

Ο μόνος σύντροφος που είναι ακόμα στη φυλακή αναμένοντας τη δίκη, ο Libre Flot, βρίσκεται σε απομόνωση με περιορισμό επισκεπτήριων. Ο επίσημος λόγος που έχει δωθεί ως απάντηση στο γιατί κρατείται ακόμη ενώ τα υπόλοιπα άτομα έχουν αποφυλακιστεί, και σε τέτοιες συνθήκες, είναι ότι οι αρχές και το δικαστήριο τον ταυτοποιούν ως τον “αρχηγό της ομάδας”. Έτσι δικαιολογούν τις σκληρές συνθήκες κράτησής του- για να αποτρέψουν την “πιθανή επιρροή” του σε άλλους κρατούμενους.

Νωρίτερα το Φεβρουάριο, η έφεση του Libre Flot για αποφυλάκιση για να περιμένει τη δίκη του έξω από τα σίδερα, μετά από περισσότερο από ένα χρόνο στη φυλακή, απορρίφθηκε από ένα δικαστή.

Η 8η Δεκεμβρη δεν ειναι μια απομονωμενη υποθεση

Η καταστολή στην υπόθεση της “8ης Δεκέμβρη” έχει πολλές ομοιότητες με άλλες υποθέσεις καταστολής στο πλαίσιο των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων και των αφηγήσεων τους ανά τον κόσμο. Είτε αφορούν τις επιχειρήσεις Pandora (Ισπανία), Backfire (Η.Π.Α.), Νetwork case (Ρωσία), Fenix (Τσεχία) ή την επιχείρηση Tarnac (Γαλλία), μπορούμε να δούμε τις ομοιότητες. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνουν αυτές οι επιχειρήσεις είναι θεαματικός: βανάκια χωρίς πινακίδες καταφθάνουν και αστυνομικές δυνάμεις μππουκάρουν σε σπίτια ανθρώπων. Μπαλακλάβες, αυτόματα όπλα, ασπίδες είναι μερικός από τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για να φαίνεται σοβαρή η επιχείρηση και να εμφανίσει τα συλληφθέντα ως πολύ επίκινδυνα άτομα. Μερικές φορές, τέτοιες επιχειρήσεις περιλαμβάνουν παρείσφρηση ασφαλιτών, παγίδες για να πιαστούν τα υποκείμενα σε συγκεκριμένα σημεία κ.α. Στη συνέχεια, έρχεται η ώθηση από τα ΜΜΕ- η αστυνομία ισχυρίζεται ότι εξουδετέρωσε έναν τρομοτρατικό πυρήνα ή δίκτυο, δαιμονοποιεί τα συλληφθέντα, τα παρουσιάζει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Στη συνέχεια, η υπόθεση τραβάει για κάποια χρόνια ακόμα με λίγα ή ελλειπή στοιχεία για την υπόθεση ή το μέγεθος των αρχικών κατηγοριών. Συντρόφια περνάνε μήνες ή χρόνια στη φυλακή, συχνά υπό σκληρές συνθήκες κράτησης. Όταν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο, η διαδικασία αποκαλύπτει έλλειψη στοιχείων, τρύπες στην αφήγηση και συνολικά ένα αδύναμο και μη πειστικό κατηγορητήριο. Η υπόθεση καταρρέει, οι άνθρωποι κρίνονται αθώοι ή βγαίνουν με αναστολή ή  με κάποια μικρή ποινή- εάν συγκριθεί με την  εντύπωση μιας φοβερής τρομοκρατικής υπόθεσης στην αρχή. Μπορούμε να μάθουμε πράγματα για αυτά τα όμοια μοτίβα ανά τον κόσμο. Εάν ενδιαφέρεστε, διαβάστε το άρθρο Taking a Global View at Repression (https://crimethinc.com/2018/08/28/taking-a-global-view-of-repression-the-prison-strike-and-the-week-of-solidarity-with-anarchist-prisoners) και τη μπροσούρα Repression Patterns in Europe (https://solidarity.international/index.php/2017/07/21/on-repression-patterns-in-europe/ ).

Οι αρχές παγκοσμίως δουλεύουν πάνω σε στρατηγικές καταπολέμησης διαφορετικών ριζοσπαστικών κινημάτων, ενισχύοντας το δικό τους προφίλ και κάνοντας πιο αποδοτικές τις κατασταλτικές μεθόδους των πιο επικίνδυνων κομματιών της κοινωνίας για το status quo, τα οποία προτείνουν εναλλακτικές, αντιστέκονται έμπρακτα και οργανώνονται επαναστατικά. Εάν θέλουμε να είμαστε δυνατά ως κινήματα, πρέπει να δουλέψουμε στο πώς αμυνόμαστε από την καταστολή- να εξουδετερώσουμε την αποτελεσματικότητά της χώρις να εξουδετερώνουμε τα εαυτά μας, καθώς και στο πώς στηρίζουμε συντρόφια που αγωνίζονται σε κάποιο μέτωπο και βρίσκονται στη φυλακή.

Αλληλεγγύη σημαίνει να χτίζουμε τα κινήματά μας, όχι μόνο να αντιδρούμε στις κινήσεις του κράτους. Όταν τα συντρόφια μας είναι στη φυλακή ή αντιμετωπίζουν άλλες μορφές καταστολής, πρέπει να μαζέψουμε όλα τα συναισθήματα που αυτή η κατάσταση μας γεννά, συμπεριλαμβανομένου και του θυμού- και να τα εντάξουμε σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με την ίδια σοβαρότητα και αποφασιστικότητα που νιώθουμε τώρα.

Αλληλεγγύη με τα συντρόφια που κατηγορούνται για την υπόθεση της 8ης Δεκέμβρη!

Μέχρι όλα να είναι ελεύθερα.

Spojrzenie na represje na całym świecie

---

Przetłumaczone przez 161 Crew

Rozgromienie grupy „8 grudnia” jest bardzo podobne do innych przypadków represji, które pojawiły się w ramach „wojny z terrorem” i jej narracji na całym świecie.

Niezależnie od tego, czy spojrzymy na operacje Pandora (Hiszpania), Backfire (USA), Sieci (Rosja), Fénix (Czechy) czy Tarnac (Francja), możemy znaleźć podobieństwa.

Sposób, w jaki zazwyczaj dochodzi do rozprawy z „przestępcami”, jest spektakularny: przyjeżdżają nieoznakowane furgonetki i oddziały policji szturmują mieszkania różnych osób. Kominiarki, broń automatyczna i tarcze kuloodporne są często widoczne na miejscu zdarzenia, aby nadać akcji bardzo poważny wygląd i przedstawić aresztowanych jako bardzo niebezpiecznych osobników.

Czasami w takich przypadkach dochodzi do prowokacji — infiltracji przez agentów policyjnych, którzy wabią podejrzanych o popełnienie przestępstwa. Następnie operacja zyskuje rozgłos w mediach — policja twierdzi, że udało się zneutralizować komórkę lub siatkę terrorystyczną, demonizuje aresztowanych, przedstawia ich w określony sposób.

Potem sprawa ciągnie się przez kilka lat z niewielkimi lub nieistotnymi dowodami w stosunku do przedmiotu i skali pierwotnego oskarżenia. Towarzysze spędzają od kilku miesięcy do ponad roku w areszcie, często w bardzo surowych warunkach.

Kiedy sprawa trafia do sądu, proces ujawnia brak dowodów, dziury w narracji śledztwa i ogólnie słabą i nieprzekonującą sprawę. Wszystko się wówczas rozpada, ludzie zostają uznani za niewinnych lub otrzymują wyrok w zawieszeniu, lub podobną niewielką karę — jeśli porównać ją z tym, jakie wrażenie sprawiały na początku straszne oskarżenia o terroryzm.

Zniszczony wan więzienny po zamieszkach w Egipcie.

Władze na całym Świecie pracują nad strategiami zwalczania różnych radykalnych ruchów

Odbudowują własną legitymację i stają się bardziej skuteczne w represjonowaniu tych elementów społeczeństwa, które stanowią zagrożenie dla status quo, tych oferujących alternatywy, praktykujących opór i rewolucyjne organizowanie się.

Jeśli chcemy być silni jako ruch, musimy pracować nad tym, jak bronić się przed represjami — neutralizować ich skuteczność bez obezwładniania nas samych, a także nad tym, jak wspierać towarzyszy, którzy znajdują się na jednym z wielu frontów naszej walki, przetrzymywani w więzieniach.

Solidarność oznacza budowanie ruchu, nie tylko działanie w reakcji na posunięcia państwa. Kiedy nasi towarzysze są przetrzymywani w więzieniach lub spotykają się z innymi rodzajami represji, musimy skupić wszystkie emocje, jakie to w nas wywołuje, w tym wściekłość — i użyć ich w strategicznym długoterminowym organizowaniu z taką samą powagą i determinacją, jaką odczuwamy od początku.

Możemy uczyć się na podobnych wzorcach represji na całym świecie. Jeśli jesteście zainteresowani, przeczytajcie artykuł Taking a Global View at Repression oraz broszurę Repression Patterns in Europe.

POR QUÉ ESTOY EN LA HUELGA DE HAMBRE

Llevo más de 14 meses refutando esta infame y difamatoria acusación de asociación terrorista.

Durante más de 14 meses, la DGSI1 me ha explicado que no fui detenido por lo que quería hacerme creer, es decir, por mi participación en las fuerzas kurdas contra ISIS en Rojava.

Desde hace más de 14 meses, nada ha validado la tesis elaborada desde cero por la DGSI, a pesar de que durante al menos 10 meses me han seguido, rastreado, escuchado las 24 horas del día en mi coche, en mi casa, espiado incluso en mi cama.

Desde hace más de 14 meses he comprendido que lo que intentan criminalizar son mis opiniones políticas y mi participación en las fuerzas kurdas YPG en la lucha contra el ISIS.

Hace más de 14 meses que acusan de conspiración criminal a 7 personas que no se conocen entre sí.

Han sido más de 14 meses respondiendo a las preguntas de un juez de instrucción con las mismas técnicas tortuosas de la DGSI: manipulación, descontextualización, omisión e invención de palabras y hechos para intentar influir en las respuestas.

Desde hace más de 14 meses estoy sometido a las provocaciones de este mismo juez de instrucción que, mientras yo languidece en las cárceles de la República, se permite decirme que este caso es una pérdida de tiempo en la lucha contra el terrorismo. Peor aún, se permite el insulto más inaceptable al referirse a los bárbaros del Estado Islámico como mis “amigos del ISIS”. Aunque sea verbal, se trata de un acto de violencia inaudito. Es inadmisible que este juez se tome el derecho de insultarme al máximo, de tratar de desprestigiarme y de escupir así la memoria de mis amigxs y compañerxs kurdxs, árabes, asirixs, turcomanxs, armenixs, turcxs e internacionales que han caídx en la lucha contra esta organización. Todavía estoy escandalizado por esto.

Han sido más de 14 meses de una investigación sesgada en la que, en contra de su función, el juez de instrucción sólo investiga para la acusación y nunca para la defensa. No tiene en cuenta nada que vaya más allá del escenario preestablecido y sólo sirve para validar una falsa personalidad moldeada de la A a la Z por la DGSI, que lejos de representarme sólo refleja las fantasías paranoicas de esta policía política. Así, se me presenta constantemente como un “líder carismático”, aunque cualquier modo de funcionamiento no horizontal es contrario a mis valores igualitarios.

Llevo más de 14 meses en la llamada prisión preventiva sin juicio, en las condiciones más terribles posibles: el régimen de aislamiento (ver cartas de marzo de 2021 y junio de 2021) considerado como “tortura blanca” y trato inhumano o degradante por varios organismos de derechos humanos.

Hace más de 14 meses que estoy como enterrado vivo en una soledad infernal y permanente sin tener a nadie con quien hablar, sólo para poder contemplar la decadencia de mis capacidades intelectuales y la degradación de mi estado físico, sin tener acceso ni siquiera a un seguimiento psicológico.

*
Después de haber proporcionado a la administración penitenciaria argumentos falsos para garantizar que se me mantuviera en aislamiento, el juez de instrucción solicitó la denegación de mi solicitud de libertad, al igual que el fiscal nacional antiterrorista. Para ello, casi copian y pegan el informe de la DGSI del 7 de febrero de 2020, base de todo este asunto, cuya información desconocemos y cuya veracidad no se ha demostrado. Uno tiene derecho a preguntarse para qué sirvieron las escuchas, la vigilancia, las grabaciones sonoras y estos dos años de investigación e instrucción judicial, ya que se ocultan los hechos que demuestran la falsa construcción de la DGSI.

La fiscalía nacional antiterrorista y el juez de instrucción intentan constantemente infundir confusión y crear una amalgama con los terroristas islamistas, aunque saben perfectamente que luché contra el Estado Islámico, en particular durante la liberación de Raqqa, donde se planearon los atentados del 13 de noviembre.

El juez de instrucción dice tener miedo de que informe a personas imaginarias de mi situación, aunque sea pública, sobre todo porque la DGSI o la propia PNAT han filtrado la información desde el primer día. De este modo, pretende evitar cualquier tipo de presión sobre los testigos, las víctimas y sus familias, a pesar de que no hay testigos ni víctimas porque no hay ningún acto. Esto es grotesco. También mencionó su temor a una concertación entre coacusados y cómplices, aunque todos los coacusados han sido puestos en libertad, y que no ha interrogado a nadie más que a mí desde octubre de 2021, y que he esperado pacientemente a que terminara de interrogarme antes de presentar esta solicitud de libertad.

En otras circunstancias podría haber sido cómico al el uso como argumento en mi contra de hechos inocuos como: disfrutar de mi derecho a circular libremente por Francia y Europa, mi estilo de vida, mis opiniones políticas, mis actividades deportivas o mi gusto por el rap politico y la música kurda.

El juez de instrucción ataca a mi madre designándola como garantía no válida por la simple razón de que no impidió que su hijo, que tenía 33 años en ese momento, se uniera a las fuerzas kurdas del YPG en la lucha contra Daech. Una vez más, lo que se criminaliza es mi participación en este conflicto. También la criticó por utilizar aplicaciones encriptadas (WhatsApp, Signal, Telegram…) como hacen millones de personas en Francia. Por último, denigra todas las demás opciones de garantías (trabajo, alojamiento…) sin tener nada que reprocharles, a pesar de que el personal del SPIP, cuyo trabajo es, ha dado una opinión favorable.

¿Cómo entender entonces que después de haber ordenado estos estudios de viabilidad que significan la posibilidad de liberarme con un brazalete electrónico, el juez de libertad y custodia, a pesar del informe, se niegue a ponerlo? Muchos podemos ver que en todo este asunto, el “sistema de justicia” está violando sus propias leyes y está asujetado a la agenda política de la DGSI.
Hace poco me enteré, por boca del director del penal de Yvelines (Bois d’Arcy), a quien agradezco su franqueza, que mi colocación y mantenimiento en régimen de aislamiento habían sido decididos desde el primer día por personas de muy alto nivel y que, dijera lo que dijera o hiciera lo que hiciera, no se podía hacer nada al respecto, que estaba fuera de su control, que el expediente ni siquiera se leería, que yo seguiría en el área de aislamiento, y que, de cualquier forma nada iba a cambiar hasta después de las elecciones presidenciales.

    – Porque intentan criminalizar a los activistas que han luchado con los kurdos contra Daech,
    – Porque la llamada prisión preventiva se utiliza para castigar las opiniones políticas,
    – Porque esta historia sólo existe para la manipulación política,
    – Desde hoy sólo me queda la perspectiva de la lenta destrucción de mi ser,
Me declaro en huelga de hambre desde el domingo 27 de febrero de 2022 a las 18 horas, sólo reclamo de momento mi liberación a la espera de demostrar el lado calumnioso de esta vergonzosa acusación.

Libre Flot.”

Aktualizacja: Szósty dzień strajku głodowego.

Minęło już sześć dni, odkąd nasz towarzysz rozpoczął strajk głodowy.

Zrobił to na początku inwazji na Ukrainę, doskonale zdając sobie sprawę, że ta informacja utonie w wiadomościach o wojnie. Że wszystkie wysiłki zostaną skoncentrowane na wspieraniu ruchu oporu na Ukrainie i uciekających stamtąd ludzi.

To zadziwiające, jakie poparcie dla Ukrainy udało się zebrać, nawet jeśli towarzyszyły mu wady i sprzeczności: nastroje rasistowskie i nacjonalistyczne wizje przyszłości, by wymienić tylko dwie z nich.

Nasz towarzysz w ten sam sposób wspierałby ludzi walczących o wolność. Przebywa w izolacji, metodzie stosowanej przez państwo, aby pozbawić nas kontaktu i łączności z innymi.

Potrzebuje nas w taki sam sposób, w jaki my potrzebujemy siebie nawzajem, albowiem nigdy nie możemy wygrać w pojedynkę. Człowiek ze swoim ciałem może przeciwstawić się represjom państwa, ale bez dostępu, jaki mamy na zewnątrz, jego głos nie zostanie usłyszany. Oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby go wesprzeć

1. Podejmij działania wspierające i akcje przeciwko ambasadzie Francji w miejscu zamieszkania.
2. Wysyłaj e-maile do ambasady.
3. Pisz artykuły na ten temat i rozpowszechniaj je wszędzie lub rozpowszechniaj informacje o tym blogu.

W naszych codziennych zmaganiach wspieramy także naszego uwięzionego towarzysza i choć nie wierzymy francuskiemu wymiarowi sprawiedliwości, dobrze jest upewnić się, że wiedzą, co się dzieje.

Oto przykład treści e-maila do władz francuskich

Do wszystkich, których to może dotyczyć.

Sześć dni temu osoba uwięziona i odizolowana w Bois D’Arcy rozpoczęła strajk głodowy. Jestem pewien, że jesteście już tego świadomi. Może myślicie, że z powodu inwazji na Ukrainę nikt nie zwróci uwagi na osobę umierającą z głodu w murach waszego kompleksu więziennego. Że nikt nie mówi i nie dzieli się ze światem tym, co się dzieje. Mylicie się. Jeśli izolujecie kogoś pod zarzutem terroryzmu, ale nie możecie przedstawić żadnych dowodów i nie macie żadnego powodu, by go przetrzymywać, poza tym, że “ma charyzmatyczną osobowość”, to w oczach ludzi wyglądacie niepoważnie. Śmierć tej osoby będzie krwią na waszych rękach. Jak wytłumaczycie to jego rodzinie. Jak później usprawiedliwicie to publicznie? Jeśli wierzycie, że podjęcie tych działań przed wyborami zapewni wam głosy i pokaże waszą siłę, to mogę wam teraz powiedzieć, że matki zabitych rosyjskich żołnierzy, którzy najechali Ukrainę, nie widzą siły Putina. Widzą, że ich własne dzieci zostały poświęcone jako pionki w politycznych rozgrywkach państw narodowych. Piszę to, aby podzielić się tą perspektywą. Wy już wiecie o tych sprawach. Kwestią, która jest obecnie dyskutowana, jest prawdopodobnie to, jak niezauważalna będzie jego śmierć. Czy potraficie odpowiedzieć na presję wywieraną przez tę osobę, która oddaje życie za wolność? Zastanówcie się nad tym. Wypuszczenie go do domu najprawdopodobniej nie oznacza, że śledztwo zostanie przerwane, na razie nie ma szansy, aby społeczeństwo aż tak się zmieniło. Jeśli więc dotychczasowe przesłuchania nic nie dały, a wszyscy inni w tej sprawie zostali już wypuszczeni, nie ma nic do zyskania, by trzymać go na tych zasadach aż do śmierci, ale wszystko można stracić.

UPDATE: 6TH DAY OF HUNGER STRIKE

It’s been six days since our comrades started the hunger strike. He did so at the beginning of the invasion of Ukraine knowing very well that this information would drown in the news about the war. That all efforts would be focused on supporting the resistance in Ukraine and the people fleeing from there. It’s amazing what support for Ukraine has gathered, even thought it also came with shortcomings and contradiction; racist sentiment and nationalist visions for the future to name but two of them. Our comrade would in the same way support people fight for freedom. He is in isolation, the method the state use to deprive us of connection and communication with others. He needs us in the same way we need each other, we can never win alone. A person with their body can resist the repression of the state, but without the access we have on the outside his voice will not be heard.

Here are a few thing you can do to support

    1. Make support actions and actions against the French embassy where you live

    2. Send emails to the embassy 

    3. Write articles about this and spread everywhere or spread info about the blog

Our everyday struggles are supporting our imprisoned comrade as well and though we don’t believe in the French state justice system, it is good to make sure they are aware that that we know what is going on.

The email could contain something like this:

To whom it may concern,

Six days ago a person who is imprisoned and isolated at Bois D’Arcy started a hunger strike. I’m sure by now you are very much aware of this. You may think that because of the invasion of Ukraine nobody will pay attention to a person starving to death inside of the walls of your prison complex. That nobody talks or shares with the world what is happening. You are wrong. If you isolate someone on terrorist charges but can provide no proof and have no reason for keeping him further then “he has a charismatic personality” you will not be taken seriously in the eyes of the people. The death of this person will be blood on your hands. How will you explain this to his family. How will you justify this publicly afterwards? If you believe that taking these measures before the election will provide votes and show strength I can tell you now that the mothers of killed Russian soldier invading Ukraine do not see the strength of Putin. They see their own children sacrificed as a pawn in the political games of nation states. I’m writing this to share this perspective. You are already aware of these things. The question that is being discussed at this moment is probably how unnoticed his death would be. If you can respond to the pressure of this person who gives his life for freedom. Consider this. Letting him go home most likely doesn’t mean that the investigation will cease, there is at this point not a vision of a change of society. So, if the interrogations so far gave nothing, and everyone else in this case are already released, there is nothing to gain to keep him on principles until he dies, but everything to loose. 

Regards,